Ο γιος μας αποφάσισε να έρθει κοντα μας λιγο νωριτερα, μαλλον ηθελε να μας δωσει ενα διαστημα να συνειδητοποιήσουμε οτι η ζωη μας δε θα ειναι ποτέ η ιδια. Μετά απο 40 μερες περίπου στη θερμοκοιτίδα ετοιμάζει τις μικροσκοπικές βαλιτσουλες του, πακετάρει τα μπιμπερό του και περιμενει απο μερα σε μέρα το γιατρό να του δώσει το εξιτήριο για να έρθει στο σπιτι. Καλή η εξυπηρέτηση στο μαιευτηριο, αλλα προτιμάει τη μαμά του...τίποτα καλύτερο απο τη δική της αγκαλιά.
Μεσα απο την κοιλια της μαμάς του σίγουρα εχει ακουσει ενα παραξενο και ανατριχιαστικό ηχο, αλλα δεν εχει δει ακομα ποιος παραγει αυτον τον ηχο, που φυσικα εμεις τον αποκαλουμε γαβγισμα και το τριχωτο τερας που γαβγιζει τις πιο ακαταλληλες ωρες Καιζερ. Ο Καιζερ εχει δειξει ηδη ενδιαφερον για τα πραγματα του μωρου, κυριως τα λουτρινα, αλλα ειμαι σιγουρος οτι ο μικρος θα του δειξει ποιος ειναι το αφεντικο γρηγορα. Σα βοηθος στη ζωγραφικη δε λεει και πολλα, η ουρα του δε μπορει να τραβηξει μια ευθεια γραμμη, κι εχει την κακη συνηθεια να τρωει τη χαρτοταινια, αντι να μονωνει τον τοιχο με αυτη. Αλλα που να ψαχνω για αλλο βοηθο τωρα...
Αυτο που δε ξερει ακομα ο γιος μας ειναι οτι δεν κατοικουμε σε ενα κανονικο σπιτι, αλλα το σπιτι μας εχει μια πορτα σε ενα παραμυθενιο κοσμο που τα σπιτια ειναι απο παγωτο και τα ζαχαρωτα φυτρωνουν στην αυλη μας. Εχει παντα ηλιο, κι ενα ποταμι για να ριξει τις πρωτες του βουτιες.
Φυσικα, ενα τοσο ομορφο μερος δε θα μπορουσε να μην εχει και κατοικους, οι οποιοι εχουν αρχισει να εμφανιζονται σιγα σιγα, με πρωτο και καλυτερο τον ηλιο. Συντομα η παρεα θα μεγαλωσει!
Ο σκυλακος μου ο Καιζερ αποτυπώθηκε, οπως αρμοζει σε εναν καθαροαιμο κοπριτακο!
"Ειμαι πιο ομορφος απο οτι με εκανες"
